കൊട്ടിയടയ്ക്കപ്പെട്ട വാതിലിനിപ്പുറം
വിങ്ങിയതെണ്റ്റെ മനസ്സാണ്
തിളച്ചത് പകയല്ല; ജീവിതമാണ്,
നിന്നോടുള്ള സ്നേഹവും.
ഇന്നെനിക്കറിയാം,
ആ സ്നേഹത്തിന് പകരം വയ്ക്കാന്
ചിരിക്കുള്ളില് നീയൊളിപ്പിച്ച
പരിഹാസത്തിണ്റ്റെ കനലുകളേയുള്ളെന്ന്...
ഞാനും ജീവിച്ചോട്ടെ, രക്തച്ചുവപ്പിണ്റ്റെ നേരവകാശിയായിത്തന്നെ...
ഇന്നും നിണ്റ്റെ രക്തത്തിലെ തണുപ്പ്
എന്നെ തിളപ്പിക്കുന്നു.
ആ തിളപ്പ് ഞാനടക്കി വയ്ക്കുന്നത്
നിന്നോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടാണ്
പേടിച്ചിട്ടാണെന്ന് നീ കരുതിയത്
നിണ്റ്റെ പേടി കൊണ്ടാണ്...
ഇനിയൊരു കടിച്ചു കുടയലിന്
എന്നെ ഓര്ക്കരുത്
നീ കരുതും പോലെ
ഞാനൊരു തെരുവുപട്ടിയല്ല
ഞാനൊരു തെരുവുപട്ടിയല്ല
കവിത നന്നായിട്ടുണ്ട് ............... :-)
ReplyDeleteഡാ കിണ്ണാ....നന്ദി, എന്നെ സഹിക്കുന്നതിന്......
ReplyDelete