രൂപേഷിനെക്കുറിച്ച്‌ വായിക്കുമ്പോൾ,
ചുള്ളിക്കാടിനെ ഓർമ്മ വരും.
ചുള്ളിക്കാടിനെ ഓർമ്മ വരും.
'മാപ്പുസാക്ഷി' ചൊല്ലാൻ തോന്നും.
"അതൊന്നു ചൊല്ലെടാ" എന്നു പറഞ്ഞ്‌,
കോളേജിനു മുമ്പിലെ കുളക്കരയിൽ കൂടെ വന്നിരിക്കാറുള്ള രഞ്ചിയെ ഓർക്കും.
ആ ഓർമ്മകൾ,
അവനു പ്രിയപ്പെട്ട അയ്യപ്പണ്ണനിലേക്കുള്ള വഴി വെട്ടും.
ആ വഴി നടന്നും, കിതച്ചും
പിന്നെ നടക്കാതെയും
അയ്യപ്പനുറങ്ങുന്ന തൈക്കാട്‌ ശ്മശാനത്തിലെത്തി നിൽക്കും.
കോളേജിനു മുമ്പിലെ കുളക്കരയിൽ കൂടെ വന്നിരിക്കാറുള്ള രഞ്ചിയെ ഓർക്കും.
ആ ഓർമ്മകൾ,
അവനു പ്രിയപ്പെട്ട അയ്യപ്പണ്ണനിലേക്കുള്ള വഴി വെട്ടും.
ആ വഴി നടന്നും, കിതച്ചും
പിന്നെ നടക്കാതെയും
അയ്യപ്പനുറങ്ങുന്ന തൈക്കാട്‌ ശ്മശാനത്തിലെത്തി നിൽക്കും.
പിന്നെ, ഓർമ്മകൾ നിശ്ശബ്ദമാകും.
ആ നിശ്ശബ്ദതയിലെവിടെയോ ഞാനറിയും...
ആ നിശ്ശബ്ദതയിലെവിടെയോ ഞാനറിയും...
അതെ....
അവിടെയാണിപ്പോൾ രഞ്ചിയും....!!!
അവിടെയാണിപ്പോൾ രഞ്ചിയും....!!!
അങ്ങനെ,
മാവോയിസ്റ്റെന്ന ഒറ്റവാക്ക്‌, രവിവർമ്മക്കോളേജ്‌ കാലത്തിന്റെ വസന്തമോർമ്മിപ്പിച്ച്‌,
തൈക്കാട്‌ ശ്മശാനത്തിന്റെ ബഹളം നിറഞ്ഞ നിശ്ശബ്ദതയിൽ വന്നു നിൽക്കും.
മാവോയിസ്റ്റെന്ന ഒറ്റവാക്ക്‌, രവിവർമ്മക്കോളേജ്‌ കാലത്തിന്റെ വസന്തമോർമ്മിപ്പിച്ച്‌,
തൈക്കാട്‌ ശ്മശാനത്തിന്റെ ബഹളം നിറഞ്ഞ നിശ്ശബ്ദതയിൽ വന്നു നിൽക്കും.
ആരും കേൾക്കാനില്ലാതെ ഞാനാ കവിത ചൊല്ലും.
'ജോസഫ്‌....
ഒരോർമ്മതൻ ക്രൂരമാം സൗഹൃദം...
ശ്വാസനാളം കീറുമന്ധ വേഗങ്ങളിൽ ,
കുമ്പസാരത്തിന്റെ ബോധക്ഷയങ്ങളിൽ
നിന്റെ
നക്ഷത്രമുദിക്കുന്നു പിന്നെയും ....!!!'
ഒരോർമ്മതൻ ക്രൂരമാം സൗഹൃദം...
ശ്വാസനാളം കീറുമന്ധ വേഗങ്ങളിൽ ,
കുമ്പസാരത്തിന്റെ ബോധക്ഷയങ്ങളിൽ
നിന്റെ
നക്ഷത്രമുദിക്കുന്നു പിന്നെയും ....!!!'
No comments:
Post a Comment